Louis Oude Elferink is een groenkenner. En ondernemend, want als handelaar in bomen en struiken deed hij eerder goede zaken. Maar toen de zaken wat minder gingen en de vakkennis nog steeds op en top was, koos hij bewust voor een mooie baan bij de Gemeente De Ronde Venen. Dit vertelt Louis er over…

Binnen de afdeling Integraal Beheer Openbare Ruimte zorg ik voor de schoonheid van de gemeente. Ja, want als het groen niet goed wordt bijgehouden, dan wordt het een zooitje. Door mijn werk aan het groen, krijgt ongewenst onkruid geen kans, blijven mooie bomen langer bestaan en kunnen de burgers meer genieten. Hoewel, je kan het nooit iedereen naar de zin maken als je een boom moet kappen of struiken moet inkorten. Daarom blijf ik altijd in contact met inwoners. Daar investeer ik tijd in. Maar doe het uiteindelijk zoals ik vind dat het goed is. Ik ga natuurlijk niet een beetje zitten prutsen, haha, nee, ik doe m’n werk goed of ik doe het niet. Maar houd wel rekening met emoties van inwoners. Uiteraard!

“Dat ik jongeren het vak mag leren. En dat ik door mijn vakkennis zorgdraag voor een langer bestaan van sommige prachtige oude bomen. Dat maakt dat ik trots kan vertellen over mijn werk. Ik hou ervan en zou nooit meer anders willen!”

Neem zo’n vijver langs de Hoofdweg in Mijdrecht, daar staan rozen, vogels komen er graag, bijen, vlinders… het is er prachtig. Zodra daar de aandacht voor die schoonheid verdwijnt, dan verdwijnt als vanzelf ook die schoonheid. Dan groeit alles dicht, het trekt verkeerde dieren aan, het overzicht gaat weg, zodat het wandelen daar geen lolletje meer is… nee, die achteruitgang gaat sneller dan je denkt. Daar moet je een goed beleid op loslaten en het constant uitvoeren.

Werk om trots op te zijn

Dat maakt dat mijn werk er écht toe doet voor de burgers. De wereld wordt gewoon een stukkie mooier. Dat maakt me trots. Maar ook dat ik mijn visie op het groenbeleid mag uitdragen. Dat ik jongeren het vak mag leren. En dat ik door mijn vakkennis zorgdraag voor een langer bestaan van sommige prachtige oude bomen. Dat maakt dat ik trots kan vertellen over mijn werk. Ik hou ervan en zou nooit meer anders willen!

Weet je wat mijn werk verder zo mooi maakt… dat zijn de vier seizoenen waarin ik buiten mag werken. De natuur ontwikkelt zich continu. En in ieder seizoen moet je er anders mee omgaan. En kun je steeds weer opnieuw genieten van de natuur. Neem die sneeuwklokjes, die vind ik prachtig. Zelfs in een gebied waar weinig burgers komen, zorg ik ervoor dat er bij het knotten van de wilgen, geen takken op die prachtige witte bloemetjes vallen. Dat vind ik zonde. Die bloemkleuren langs de kant van de weg, man, dat maakt de omgeving zo mooi. En in de seizoenen dat die bloemen niet groeien, dan zijn het de dieren waar ik rekening mee houd. Of het nou broedende eenden zijn of de eitjes van libellen, ik zorg ervoor dat het goed gaat. Nou ja, niet altijd moet ik eerlijk zeggen. Er zijn momenten dat ik op m’n vingers wordt getikt door oplettende biologen of bewoners. Dan blijkt achteraf dat ik soms zaken beter anders had kunnen doen. Daar leer ik van. Dan doe ik het de volgende keer anders.

“Er zijn momenten dat ik op m’n vingers wordt getikt door oplettende biologen of bewoners. Dan blijkt achteraf dat ik soms zaken beter anders had kunnen doen. Daar leer ik van.”

Een baan met vrijheid waar je wel mee om moet kunnen gaan

Naast die ruige natuur langs de Derde Zijweg bijvoorbeeld, kun je me ook vinden op de rotonde bij het bedrijventerrein. Ook die moet er strak bij staan. Als ik daar niet op tijd schoffel, krijg je onherstelbare schade waar niemand op zit te wachten. Dat houd ik bij. En pak ik ook beet als ik vind dat het moet. Dat is de vrijheid die ik krijg. Nou ja, misschien neem ik ‘m wel. Kijk, als ik niet op tijd schoffel daar, dan ben ik te laat en heeft het onkruid zaadjes gekregen die zich kunnen verspreiden. Ik zorg ervoor dat ik dat voor ben. Daarom zie ik zo’n rotonde ook een beetje als mijn rotonde. Ik ben verantwoordelijk! Ik regel het! Dat hoeft niemand mij te vertellen.

Alles kan, als de basis maar staat

Ik wil zaken mooi houden zoals ze zijn. Goed onderhoud dus. Maar als het even kan of ik zie iets dat me niet aan staat, dan zal ik het niet nalaten het gewoon mooier te maken. Uiteraard in overleg met leidinggevenden, maar ik maak het graag mooier dan het nu is als dat zo uitkomt. Hoewel… let op, ik doe dat dan wel alleen als de basis verder goed is. Ik ga niet ergens anders zaken verbeteren, als het elders nog niet eens op orde is. Nee, echt hoor, de basis moet echt goed zijn. Daar hebben de burgers uiteindelijk het meeste plezier van.

“Maar als het even kan of ik zie iets dat me niet aan staat, dan zal ik het niet nalaten het gewoon mooier te maken.”

Datzelfde geldt voor de veiligheid in het verkeer… dat moet gewoon goed geregeld zijn. Geen overhangende takken die door auto’s of vrachtverkeer van de bomen gereden kunnen worden. Of hoog gras dat het overzicht op de weg belemmert. Dat zal ik altijd eerst aanpakken, voordat ik nieuwe initiatieven onderneem.

Betrokkenheid

Plezier in m’n werk, dat heb ik. Dat hoor je wel aan mijn verhaal. Dat komt natuurlijk omdat ik een vakidioot ben. Ik weet gewoon veel van groen en ik houd er van. Maar ook die vrijheid die ik krijg om zaken te regelen zoals ik dat goed vind, dat maakt dat ik van m’n werk houd en verwacht dat ik hier nog jaren werk.

Dat komt trouwens niet alleen door de liefde voor m’n vak. Ook omdat de gemeente echt goed voor mij is, maakt dat ik echt niet zomaar zal overstappen naar een andere werkgever. Dat is me al meerdere malen aangeboden door diverse groenbedrijven. Maar nee, dat doe ik niet. Toen ik het thuis erg moeilijk had, stond mijn werkgever er voor me. Dat zal ik niet vergeten. De gemeente zet zich in voor mij. Dan zet ik me in voor de gemeente. Echt, hier werken doe ik met enorm veel plezier en met veel waardering voor mijn werkgever.

Advies van een ouwe rot in ’t vak!

Als je van groen houdt, van vrijheid houdt en daar goed mee om kan gaan, word dan mijn collega! Want dan kan ik je garanderen dat je hier gelukkig wordt en burgers gelukkig maakt met een mooie, veilige en gezonde openbare ruimte.

Anja van Haastregt werkt alweer enige tijd bij gemeente Kaag en Braassem. “Ik heb hier verschillende functies uitgevoerd en heb het goed naar mijn zin bij de gemeente. Met je eigen inbreng kan je hier een topbaan hebben. Als je laat zien wat je kan, dan krijg je alle ruimte.”

Anja startte na haar studie bij de Inspectie van Openbare Orde en Veiligheid. “Na een tijdje toetsend werk voor gemeenten en veiligheidsregio’s gedaan te hebben, had ik zin om daar aan de slag gegaan. Zo ben ik bij de gemeente terecht gekomen.” Anja houdt van aanpakken en nieuwe dingen opzetten.

Na een tijdje in Veiligheid, kwam voor Anja een nieuwe kans voorbij. Gemeenten kregen nieuwe taken vanuit het Rijk in hulp en ondersteuning, de zogenaamde ‘decentralisaties’. Binnen de afdeling die zich daarmee bezig houdt, werd versterking gezocht. “Alles was nieuw en dat sprak me aan. Ik startte in het beleid. Dacht mee over de stip op de horizon waar we naartoe wilden met ondersteuning op sociaal gebied voor onze inwoners.” Inmiddels werkt Anja als contractmanager binnen dezelfde afdeling. “Het mooie aan dit werk vind ik dat je met verschillende organisaties en mensen werkt. We kiezen voor goede samenwerking met ‘de markt’. Als gemeente heb je niet alle kennis en dat moet je ook niet willen. Samen sta je sterker. Dat geldt trouwens ook voor binnen de muren van dit gemeentehuis. We zijn hier heel collegiaal, denken met elkaar mee en helpen elkaar waar het kan.” De andere kant is dat het een kleine organisatie is, dus er is geen hele bak aan ondersteuning.  Anja: “Je moet dus ook stevig in je schoenen staan. Wie zich daarin herkent kan alle kanten op in Kaag en Braassem.”